Zabytkowy mur z XVII wieku wykonany z kamienia polnego nigdy nie był konserwowany. W
efekcie, kamienie doznały mocnej erozji. Ponadto, pomiędzy kamieniami ktoś kiedyś zastosował
przemurowania z cegieł. Właśnie te przemurowania doznały najsilniejszych zniszczeń
erozyjnych.
Zabytkowy mur ogrodzenia
wykonano z cegły ceramicznej pełnej ręcznie formowanej. Wobec sporych już zniszczeń erozyjnych
cegieł, postanowiono mur otynkować - zachowując pierwotny charakter i kształt muru.
Mur poddany renowacji przez tynkowanie - po 3 latach. Jerzy Zembrowski
Wybudowano nowy ładny kościół. Efekt zepsuło wadliwe wykonawstwo, którego skutki
pojawiły się zaledwie trzy lata później. Tynk pęka i odpada płatami. Występują liczne rdzawe zacieki
spod obróbki blacharskiej, przebarwienia i wykwity solne. Łuszczy się i odpada
farba.